رنگین کمان

                                                                *دل بستن به کلاغی که دل داره بهتر از دل بستن به طاووسه که فقط زیبایی داره*

گاهی با یک قطره لیوانی لبریز میشه

گاهی با یک کلام قلبی آسوده و آروم میگیره

گاهی با یک کلمه یک انسان نابود میشه

گاهی با یک بی مهری دلی میشکنه

مراقب بعضی یک ها باشیم در حالی که ناچیزند،همه چیزند

هر هزار سال یک بار فرشته ها قالی جهان را در 7 آسمان می تکانند.تا گرد و خاک هزار ساله اش بریزد و هر بار با خود میگویند:این نیست قالی ای که قرار بود انسان ببافد،این فرش فاجعه است...با زمینه ی سرخ خون و حاشیه های کبود معصیت،با طرح های گناه و نقش های برجسته ی ستم.

فرشته ها گریه میکنند و قالی آدم را می تکانند و دوباره بر زمین پهنش میکنند.رنگ در رنگ،گره در گره،نقش در نقش،قالی بزرگی است زندگی که تو میبافی،من میبافم،او مبافد و همه بافته ایم،می بافیم و نقش میزنیم،میبافیم و رج به رج بالا میبریم،میبافیم و میگستریم.

دار این جهان را خدا بر پا کرده و خدا بود که فرمود:ببافید و آدم نخستین گره را بر پود زندگی زد و هر که آمد،گره ی تازه ای زد و رنگی ریخت و طرحی بافت و چنین شد که قالی آدمی رنگ رنگ شد.

آمیزه ای زیبا و نازیبا،سایه روشنی از گناه و ثواب.گره تو هم بر این قالی خواهد ماند.طرح و نقشت نیز و هزار ها سال بعد،آدمیان بر فرشی خواهند زیست که گوشه ای از آن را تو بافته ای.

کاش گوشه ای را که سهم توست زیبا تر بنویسی!